why we donate our bodies !

အေလာင္းလွဴျခင္း နဲ႔ ပက္သက္တဲ့ အေတြးမ်ား ကို ႐ႈေထာင့္တစ္ခုမွ တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပုဂၢလအျမင္မ်ားကို အနည္းငယ္ ခ်ဲ႕ထြင္ထားျခင္း သက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။


ဘာေၾကာင့္ အေလာင္းလွဴ ပါ သလဲ ?

လွဴခ်င္လို႔ လွဴတယ္။

သည္းခံၾကပါခင္မ်ာ။ ေပ်ာ္ေစ ပ်က္ေစ ေနာက္ေျပာင္မိပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ အေလာင္းလွဴ သလဲ .. ဆိုတာ နဲ႔ ပက္သက္ၿပီး အပိုင္း ၃ ပိုင္း ခြဲၿပီး ေျပာခ်င္ပါတယ္။ "ဆႏၵ - လိုအပ္ခ်က္ - ျပဳန္းတီးမႈ မ်ား" ဆိုတဲ့ အပိုင္း ၃ ပိုင္းပါ။ ဒီထက္မကတဲ့ အျခား အျမင္မ်ား၊ အပိုင္းက႑မ်ားလည္း ႐ွိေကာင္း ႐ွိႏိုင္ပါမယ္။ ထို႔အတူ အတိုက္အခံ သေဘာ၊ ေဖာ္ျပပါ အျမင္မ်ားကို ဆန္႔က်င္ ေခ်ဖ်က္မယ့္ သေဘာထား အျမင္မ်ားလည္း ႐ွိေကာင္း ႐ွိႏိုင္ပါမယ္။ အခုေတာ့ အေလာင္းလွဴဖို႔အတြက္ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ (က်ေနာ္ ျမင္မိတဲ့) အပိုင္း ၃ ပိုင္းကို အနည္းငယ္ တင္ျပ ပါမယ္။

ဆႏၵ

မိမိရဲ႕ ဆႏၵအေလ်ာက္ .. လို႔ လြယ္လြယ္ကူကူ မွတ္ယူလို႔ရပါတယ္။ မိမိရဲ႕ ဆႏၵဟာ ဘယ္အရာေတြကို အေျချပဳလာပါသလဲ ? လူတြင္က်ယ္ စကားလံုး ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ဟု ထင္ျမင္ႏိုင္ေသာ စာေၾကာင္းမ်ိဳးႏွင့္ ေဖာ္ျပရပါလွ်င္ .

"အကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ အသက္႐ွင္စဥ္ ကာလအတြင္း လူ႔သားတို႔ အက်ိဳးပြားစည္းေရးအတြက္ ေဆာင္႐ြက္ျခင္းငွာ မစြမ္းသာဘဲ ပ်က္ကြက္ လစ္ဟင္း ခဲ့မည္ ဆိုလွ်င္ေတာင္ ..... တစ္ခ်ိန္၌ အကၽြႏု္ပ္တို႔၏ စိတ္ - အေတြး - အေသြး - အသက္ ကင္းမဲ့ေနေသာ ဤခႏၶာကိုယ္ အပိုၾကီး သည္ လိုအပ္ေနေသာ လူသားအသိုင္းအ၀ိုင္းအတြက္ အုပ္တစ္ခ်ပ္ သဲတစ္ပြင့္ ျဖစ္ပါေစသား ... "

ေဖာ္ျပပါ စာေၾကာင္းမ်ားတြင္ ပါ၀င္ေသာ 'မစြမ္းသာဘဲ ပ်က္ကြက္ လစ္ဟင္း ခဲ့မည္ ဆိုလွ်င္ေတာင္.. ' ၊ 'စိတ္ - အေတြး - အေသြး - အသက္ ကင္းမဲ့ေနေသာ ဤခႏၶာကိုယ္ အပိုၾကီး' ၊ ' လိုအပ္ေနေသာ လူသားအသိုင္းအ၀ိုင္းအတြက္' ... ဟူေသာ စကားလံုးမ်ားကို အဓိက focus လုပ္ၿပီး ဖတ္႐ႈေစခ်င္တာပါ။

'မစြမ္းသာဘဲ ပ်က္ကြက္ လစ္ဟင္း ခဲ့မည္ ဆိုလွ်င္ေတာင္.. '

မိမိရဲ႕ အသက္နဲ႔ ကိုယ္ ယွဥ္တြဲလွ်က္ အသက္႐ွင္ကာလအတြင္းမွာ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ မေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ဘဲ ... ကိုယ့္အက်ိဳး၊ ကိုယ့္မိသားစု အက်ိဳး၊ ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းအက်ိဳး.. စသျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဗဟိုျပဳ ခ်ဲ႕ထြင္လာေသာ "ကိုယ္က်ိဳး" မ်ားအတြက္သာ ႐ုန္းကန္ ႐ွင္သန္ခဲ့ရသည္ ... ဟူေသာ အေျခအေနမ်ိဳးေတြကို လူေတြ အေတာ္ေတာ္မ်ား ၾကံဳၾကရမွာပါ။ ၾကံဳခ်င္မွလည္း ၾကံဳမွာေပါ့ေလ။ သူမ်ားေတြဟာ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံ ၾကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္ေနခ်ိန္မွာေတာင္ ... ၊ မိမိအေနနဲ႔ မ်က္ႏွာလႊဲၿပီး ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ အခ်ိန္ကုန္ နစ္မြန္းေနရသူ ထဲမွာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ပါခဲ့ရင္ေတာင္ ...... ။

'စိတ္ - အေတြး - အေသြး - အသက္ ကင္းမဲ့ေနေသာ ဤခႏၶာကိုယ္ အပိုၾကီး'

ေသဆံုးေနေသာ အေလာင္းေကာင္သည္ မည္သို႔ေသာ စိတ္ခံစားမႈမ်ိဳး၊ အေတြးအေခၚမ်ိဳး မွ် မ႐ွိဟု .. က်ေနာ္ - မိုးခက္ႏြယ္ အေနနဲ႔ လူၿပိန္းနားလည္သလို နားလည္ထားမိပါတယ္။ မည္သို႔ေသာ လႈပ္႐ွားစြမ္းေဆာင္မႈမ်ိဳးမွ်လည္း မ႐ွိႏိုင္။

အခ်ိဳ႕ေသာ ႐ိုးရာ အယူစြဲ ဓေလ့ အစဥ္အလာ ယူဆခ်က္မ်ား မွ လြဲလွ်င္ ... အေလာင္းေကာင္သည္ အေလာင္းေကာင္းသာ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ေသၿပီးသည္၏ေနာက္ ေနာင္ဘ၀ ႐ွိသည္ဟု ခံယူသည္ ျဖစ္ေစ..၊ ေသၿပီးသည္၏ေနာက္ ေနာင္ဘ၀ မ႐ွိဟု ခံယူသည္ ျဖစ္ေစ ...၊ ေသဆံုးေနေသာ အေလာင္းေကာင္းကား ထိုဘ၀-ဘ၀-ဘ၀ ဆက္စပ္မႈမ်ားအတြက္ ဘာမွ အက်ိဳးေက်းဇူး ထူးထူးျခားျခား မျပဳႏိုင္။

အထက္တစ္ေနရာ တြင္ "အခ်ိဳ႕ေသာ ႐ိုးရာ အယူစြဲ ဓေလ့ အစဥ္အလာ ယူဆခ်က္မ်ား မွ လြဲလွ်င္ .." ဟု စကား ခံ ၍ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ႐ိုးရာ ယူဆ ခ်က္ေတြမွာေတာ့ ေသဆံုးေနေသာ အေလာင္းေကာင္ႏွင့္ အတူ ထိုသူ မေသခင္က သံုးစြဲခဲ့ေသာ ပစၥည္း ပစၥယ မ်ား၊ အသံုးအေဆာင္မ်ားႏွင့္ တကြ သၿဂိဳလ္ျခင္း အားျဖင့္ .. ေနာက္ေနာင္ ဘ၀ ၌ ထိုအသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကို ျပန္လည္ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္သည္ သို႔မဟုတ္ ထိုအယူအဆႏွင့္ ဆင္ဆင္တူေသာ အယူအဆမ်ား ၾကီးစိုးၾကလို႔ပါ။

( ၀ါသနာ အရ ဤေနရာတြင္ အနည္းငယ္ အေျပာင္အပ်က္ ေျပာခ်င္မိပါတယ္။ တစ္ကယ္လို႔မ်ား ေမာင္မိုးတစ္ေယာက္ ေကာက္ခါ ငင္ခါ ေသသြားတဲ့ အခါ ... ေမာင္မိုးရဲ႕ အသံုးေဆာင္ တန္ဘိုး႐ွိ ရတနာ မ်ားနဲ႔ သၿဂိဳလ္ေပးလိုက္ရာ ... ေနာက္ဘ၀မွာ ေမာင္မိုးတစ္ေယာက္ ထိုအသံုးအေဆာင္မ်ားကို ပိုင္ဆိုင္လိုက္သတဲ့။ အဲ . .. နည္းနည္းေလး ခြ က် ေန တာ က ေမာင္မိုးတစ္ေယာက္ ဘ၀ေပးမေကာင္းလို႔ ေနာက္ဘ၀မွာ လူ မျဖစ္ဘဲ ၊ ေခြး ျဖစ္ေနေလရာ ... သူ႔ ခမ်ာမယ္ ထိုအသံုအေဆာင္ တန္ဘိုး႐ွိ ရတနာ မ်ား ကို မသံုးႏိုင္-မစြဲႏိုင္ႏွင့္ ရင္တမမ မာန္ဖီ ေစာင့္ၾကပ္ေနရသည္ .. ဆိုပါကလား ။)

ထားပါ။

အဲ့ဒီလို အသံုးအေဆာင္ေတြ၊ ပစၥည္းရတနာေတြ .. အစ႐ွိတာေတြကို အစစ္ျဖစ္ေစ .. သ႑ာန္တူျပဳလုပ္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေစ .. အေလာင္းေကာင္ႏွင့္ အတူ သၿဂိဳလ္ၾကတဲ့ အေလ့အထဟာ အီဂ်စ္ သခၤ်ဳိင္းဂူေတြနဲ႔ ယေန႔ေခတ္ ပိုက္ဆံ႐ွိ တ႐ုတ္မ်ား က်င့္သံုးေနသည္ဟု ျမင္မိပါတယ္။ အဲ့ဒီ အေလ့အထဟာ က်ေနာ္-မိုးခက္ႏြယ္ အတြက္ nonsense ဆိုေသာ္ျငား၊ ထုိသူေတြအတြကေတာ့ meaningful ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာပါ။

ဆိုေတာ့ကာ ... Reality နဲ႔ ညွိၿပီး လူၿပိန္းေတြး၊ လူၿပိန္းအျမင္နဲ႔ က်ေနာ္ျမင္ ၾကည့္တဲ့အခါ - အသက္မဲ့ေနတဲ့ အေလာင္းေကာင္ဟာ အေလာင္းေကာင္ သက္သက္ရယ္ပါ။ ဆိုၾကပါစို႔ ... ေမာင္မိုးရဲ႕ အေလာင္းေကာင္ဟာ ေသဆံုးၿပီးျဖစ္ေနတဲ့ ေမာင္မိုးအတြက္ ဘာမွ အက်ိဳးမထူး။ ဘာမွလည္း မလႈပ္႐ွား မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္။ က်န္ရစ္သူမ်ားကလည္း အေလာင္းေကာင္ၾကီးကို တစ္သက္လံုး ဖက္ၿပီး တယုတယ ေနႏိုင္မည္ မဟုတ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ေသၿပီး မီးသၿဂိဳလ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ၊ ဂူသြင္းၾကတယ္..ဆိုရင္ေတာင္ အဲ့ဒီ အုတ္ဂူဆီကို ေလး - ငါး - ေျခာက္ လ ေလာက္ေနရင္ ေရာက္ျဖစ္ေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာသခၤ်ဳိင္းနဲ႔ ျမန္မာ တစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ အျပဳအမူကို ေျပာပါတယ္။

ဒီေတာ့ ေသဆံုးၿပီး ျဖစ္တဲ့ ေမာင္မိုးအတြက္ ေနာက္ဘ၀ ႐ွိ႐ွိ - မ႐ွိ႐ွိ .. အဲ့ဒီ အေလာင္းေကာင္ဟာ အပိုသက္သက္လို ျဖစ္ေနၿပီ။ အဲ့ဒီ အေလာင္းေကာင္ဟာ က်န္ရစ္သူေတြအတြက္လည္း အက်ိဳးေက်းဇူးျပဳႏိုင္တဲ့ အရာ မဟုတ္။ က်န္ရစ္သူေတြ အေနနဲ႔ ေသလြန္သူကို ေအာက္ေမ့တသ သတိတရ အမွတ္ရေနခ်င္တယ္ ဆိုလည္း စိတ္ထဲမွာ တစ္သက္လံုး အမွတ္ရေနႏိုင္တာပဲ။

မဟုတ္လည္း ေဆြးေျမ့သြားၿပီး ေျမဇာ ျဖစ္သြားမယ့္ အေလာင္းေကာင္ၾကီး ... ျပာျဖစ္သြားမယ့္ အေလာင္းေကာင္ၾကီး ... အေလာင္းေကာင္ၾကီး ... အေလာင္းေကာင္ၾကီး ...ဤခႏၶာကိုယ္ အပိုၾကီး ...... ။

'လိုအပ္ေနေသာ လူသားအသိုင္းအ၀ိုင္းအတြက္'

ဟုတ္ပါတယ္ ... ။

အဲ့ဒီလို ေယဘူယ် အားျဖင့္ ဘာမွ ထဲထဲ၀င္၀င္ အသံုးမက်ႏိုင္တဲ့ အေလာင္းေကာင္ၾကီးကို လိုအပ္ေနတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္း ေတြ ႐ွိေနေသးရဲ႕။

ဘယ္လို အသိုင္းအ၀န္းေတြလဲ ?

လိုအပ္ခ်က္ ...



Event - i

"ဟေကာင္ .. ငမိုး၊ မေကြးေဆးေက်ာင္းက အေလာင္းမ႐ွိလို႔ ေက်ာင္းသားေတြ အေလာင္းအတုေတြနဲ႔ ပရက္တီကယ္ လုပ္ရသတဲ့ကြ ..."
"အြန္ .. ဟုတ္ရဲ႕လား .."
"ေအး .. မယံုမ႐ွိနဲ႔ ငါ့ေကာင္ရ၊ အဲ့ဒီေက်ာင္းက အသစ္ၾကီး ဆိုေတာ့ကြာ.. ေဟာင္းေလာင္းၾကီးေလ။ ဘာမွ ျပည့္ျပည့္စံုစံု မ႐ွိဘူးကြ။ အဲဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ေက်ာင္းေျပာင္းလာရတာ ..."
"ေဟ .."

ေကာလဟာလေတြ ေျပာတယ္ မထင္ပါနဲ႔။ ေပါက္တက္ကရ ေျပာတာပါ။ မေကြးက ေက်ာင္းေျပာင္းလာတဲ့ မေကြး transfer ေဆးေက်ာင္းသူေတြကို အဲ့သလို စခဲ့ ေျပာင္ခဲ့တာ ... ။

Event - ii

အိမ္က လူၾကီးေတြက ကိုယ့္ရဲ႕သား ေဆးေက်ာင္းတက္ေနတာ ဆိုေတာ့ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ေထြရာေလးပါးေတြ စကား၀ိုင္းဖြဲ႔ ေလွ်ာက္ေျပာၾကေသးတယ္။

"တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာင္းေတြဆို အေလာင္းက တစ္ေလာင္းတည္းကို ေက်ာင္းသားေတြ အမ်ားၾကီး ၀ိုင္း ခြဲရတယ္.. ေက်ာင္းသားေတြက ထန္းလ်က္ခဲ ပု႐ြက္ဆိတ္အံုေနသလို အုန္းအုန္းက်က္က်က္။ ဆရာ က နည္းနည္းပါးပါးေျပာၿပီး အျပင္ထြက္သြားတာတဲ့။ ေက်ာင္းသားေတြထဲက တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ပဲ အေလာင္းကို တစ္ကယ္ ခြဲ ရတယ္။ က်န္တဲ့ ေကာင္ေတြက ေယာင္၀ါး၀ါး လုပ္ၾကတယ္.. ဆိုပဲ။။ အဲ့လိုေကာင္ေတြ ဆရာ၀န္ျဖစ္လာရင္ ရင္ေမာရခ်ည္ရဲ႕ဗ်ာ။ အိမ္က ေကာင္ ကိုေတာင္ ခြဲဖို႔ဓားေတြ၊ လိုအပ္တဲ့ instruction စာအုပ္ေတြ အကုန္၀ယ္ေပးထားရတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေလာင္းခြဲရင္ ေ႐ွ႕ဆံုးကေန ၀င္ၿပီး ခြဲ .. လို႔ တစ္ရက္တစ္ရက္ မွာရတာ ေမာလွပါၿပီဗ်ာ ... "

ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီ လူၾကီးက ဟန္ၾကီး ပန္ၾကီးနဲ႔ ေကာ္ဖီကို ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္.. ထင္ပါရဲ႕။

Event - iii

က်ေနာ္ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တုန္းကေရာ ခႏၶာေဗဒ ပရက္တီကယ္ ခန္း ၀င္တဲ့ အခါ ... အေလာင္းေတြ လံုေလာက္ခဲ့ပါသလား ?

အဟီး .. အတိအက်ေတာ့ မသိဘူး။ ယုန္ကေလး ႏွာေစးတာေတာ့ မဟုတ္။ ခႏၶာေဗဒ ပရက္တီကယ္ခ်ိန္ ဆိုရင္ ... က်ေနာ့္ခမ်ာ လကၹက္ရည္ဆိုင္မွာ ဇိမ္နဲ႔ ႏွပ္ၿပီး ကဗ်ာေလးေရး..၊ ဟို၀ါေလး ေငး နဲ႔ အလုပ္ျဖစ္ေနတာကလား။ ဒါေၾကာင့္လည္း စာေမးပြဲ တဘုန္းဘုန္း က်ၿပီး ေက်ာင္းက ထြက္ရတာ ေနမွာ ... း)

ခန္႔မွန္းအရေတာ့ Group တစ္ခုကို တစ္ေလာင္းေတာ့ ရမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ Group တစ္ခုမွာ ၁၅ ေယာက္ကေန အေယာက္၂၀ ေလာက္ထိ ႐ွိမွာေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို အေလာင္းတစ္ေလာင္းကို အခ်ိန္ခြဲၿပီး ကိုင္ရတဲ့ Group တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ၊ မနက္ပိုင္းေက်ာင္းသားနဲ႔ ညေနပိုင္း ေက်ာင္းသား ေႏွာင္ဂ်ိမ္ေတာင္ ပေလး ၾကတယ္ ဆိုပဲ။

တစ္ခ်ိဳ႕ မိန္းခေလး အုပ္စုမ်ားက စြာ စိ လန္ ေတြ ေလ။ တစ္ခ်ိဳ႕ ငနဲသားမ်ားကလည္း အေလာင္းကို မလုပ္တတ္ဘဲ ေလွ်ာက္ကျမင္ေက်ာဆြဲလို႔..၊ ဓား သရမ္းၿပီး မြမြၾကဲသြားလို႔... ေနာက္မွ အေလာင္းကိုင္ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ငုပ္ ေပ်ာက္ၾကတာေလ။ "ဟယ္ .. ငါတို႔ ဟိုဒင္း System ၾကီး အတြက္ ခြဲမလို႔ဟာကို ..၊ အေလာင္းက ဟိုဒင္းၾကီး ႐ွိေတာ့ဘူးေတာ့... မနက္ခင္းပိုင္းက ငနဲေတြ ႐ူးေၾကာင္ မူးေၾကာင္နဲ႔ ဘီယာနဲ႔ ျမည္းဖို႔ သယ္သြားသလား မသိဘူး...." အဲ့လိုေတြ ၾကံဳၾက၊ ဆံုရ မွာေပါ့ ။

က်ေနာ္ - မိုးခက္ႏြယ္ ကေတာ့ လကၹက္ရည္ဆိုင္မွာ ဇိမ္နဲ႔ ႏွပ္ေနတာ ဆိုေတာ့ ေနသာသပ ေလညာက ။

အဲ .. ဒီအပိုင္း ကို တင္ျပတဲ့ အခါ ၀တၳဳေရးသလို ျဖစ္သြားလားေတာ့ မသိဘူး။ မ်က္စိေနာက္သြားရင္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ၾကပါကုန္။

ဆိုေတာ့ကာ .. ဒီအေလာင္းေကာင္ေတြကို လိုအပ္ေနတဲ့ ေနရာေတြ ၊ အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြ ႐ွိေနပါတယ္.. ဆိုတာကို Highlight လုပ္ ျပခ်င္တာပါ။

"ေကာင္းၿပီ .. မိုးခက္ႏြယ္ ေရ။ ေမာင္ရင္ ေျပာသလို .. အဲ့ဒီေနရာေတြမွာ .. (ေမာင္ရင့္အေျပာနဲ႔ ဆိုရင္ ) ေဆးေက်ာင္းေတြမွာ လက္ေတြ႔ခြဲၾက၊ ၿဖဲၾက ဖို႔ အတြက္ အက်ိဳး႐ွိ႐ွိ အသံုးခ်ႏိုင္တယ္ ... လွဴရမယ္...။ အဲ့လို အေလာင္းလွဴဖို႔ knowledge လည္း က်ယ္ျပန္႔သြားမယ္။ လူတိုင္းလည္း လွဴၾကမယ္။ ဒါဆို .. အဲ့ဒီ ေက်ာင္းေတြမွာ အေလာင္းေတြ ပံု မကုန္ဘူးလား။ သခၤ်ဳိင္းက သုဘရာဇာေတြ၊ မီးသၿဂၤဳိလ္စက္ ကိုင္တဲ့ သူေတြ၊ အေခါင္းလုပ္ေရာင္းတဲ့ သူေတြ စားေပါက္ ပိတ္မကုန္ဘူးလား ? "

ဟူး ... ။

သခၤ်ဳိင္းက သုဘရာဇာေတြ၊ မီးသၿဂၤဳိလ္စက္ ကိုင္တဲ့ သူေတြ၊ အေခါင္းလုပ္ေရာင္းတဲ့ သူေတြ စားေပါက္ ပိတ္မကုန္ဘူးလား ? ဆိုတာကိုေတာ့ စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ အမ်ားၾကီးလည္း မေျဖ႐ွင္းလို။ ေျပာမိရင္ လြန္ရာက်ကုန္မွာစိုးသမို႔ ... ။

တစ္ကယ္ေတာ့ သူတို႔ေတြ စားေပါက္ မပိတ္ပါဘူး။ ေလာကမွာ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြရယ္။ အေလာင္းလွဴတဲ့ knowledge ဘယ္ေလာက္ပဲ က်ယ္ျပန္႔ က်ယ္ျပန္႔ သၿဂၤဳိလ္ဆဲ ... သၿဂၤဳိလ္ၿမဲ ... သၿဂၤဳိလ္မယ့္ သူေတြ ထုနဲ႔ေထး အမ်ားၾကီး က်န္ေနဦးမွာပါ။ အစြဲၾကီးၾကသကိုးဗ်။ ကဲ .. အခုပဲ ၾကည့္ ။ ဒီလို အေလာင္းလွဴဖို႔ တင္ျပ ေဆြးေႏြးေနတဲ့ စာေတြ ဖတ္ၿပီး ... တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ ကမ်ား ငါတို႔လည္း လွဴလိုက္မဟဲ့... ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးမ်ား ေပၚလာလို႔လား။ ဒါနဲ႔ ဖတ္တဲ့ သူေကာ ႐ွိရဲ႕လား။ ေခါင္းစဥ္ ျမင္ကတည္းက ေ၀ါင္ေ၀ါင္ေ႐ွး.. ေ၀းေ၀းေ႐ွာင္သြားမယ့္သူေတြ အမ်ားၾကီး ... း)

ေက်ာင္းေတြမွာ အေလာင္းေတြ ပံု မကုန္ဘူးလား ... ဆိုတာ အတြက္ေတာ့ .. ပံုေတာ့ လည္း ဘာျဖစ္တုန္း။ တစ္ေလာင္းကို ႏွစ္ေယာက္ကိုင္မယ္/ ခြဲမယ္။ အဲ့ဒီထက္ အေလာင္းေပါလို႔ တစ္ေလာင္းကို ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ကိုင္မယ္။ အဲ.. ေပါသထက္ ပိုေပါ လာရင္ တစ္ေယာက္တည္း တစ္လ ကို တစ္ေလာင္းကိုင္မယ္ ... တစ္ပတ္ကို တစ္ေလာင္းကိုင္မယ္ .. တစ္ရက္ကို တစ္ေလာင္းကိုင္မယ္။ ဒီေန႔က "ငါ့အေဖရဲ႕ ေယာက္ခၾကီး .. အဲ ငါ့ အဘိုး အေလာင္းကြ။ မေန႔က ငါ့ေကာင္မေလးရဲ႕ အရင္ရည္းစားရဲ႕ အဘိုး အေလာင္းကြ။" ေဟာ တစ္ေလာင္း.. ေဟာတစ္ေလာင္း.. အိုေခ။ ဘာျဖစ္သလဲေနာ္ ?

ကိုင္ၿပီးသားအေလာင္းေတြကို အေၾကာ - အေရ(ျပား) - အသား ေတြကို ခြာဆုပ္ ေရလွန္.... အဲ အ႐ိုး ရ ပါသေကာလား။ အဲ့ဒီလို ေဖာေဖာသီသီရတဲ့ အ႐ိုးေတြကို ေက်ာင္းသားေတြကို ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ ျပန္ေရာင္းမယ္။ ( က်ေနာ္ တို႔တုန္းက အ႐ိုးကို အစံုလိုက္ေတာင္ မကိုင္ခဲ့ရဘူး။ ဟိုတစ္႐ိုး ဒီတစ္႐ိုး ၊ ကိုယ္က System တစ္ခု ႏွစ္ခု အတြက္၊ သူငယ္ခ်င္းက System တစ္ခု ႏွစ္ခု အတြက္ .. အဲ့သလို ေပါင္းေပါင္းစုစု ...၊ အိမ္ကေန အစံုလိုက္ဖိုး ေတာင္းလို႔ရတဲ့ ပိုက္ဆံကေန ပိုတာေလးေတြ သြားေလေရာ့ ဘီယာဆုိင္။ အိမ္ေတြက အ႐ိုးေတြ သယ္ မလာလို႔လည္း မပူညံဘူး။ သူငယ္ခ်င္း အေဆာင္မွာ ထားလိုက္တယ္ ဆိုရင္ အိုေခ။ )

ဆိုေတာ့ ... အ႐ိုးေတြကို ေက်ာင္းသားေတြကို ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ ျပန္ေရာင္းမယ္။ ေက်ာင္းသားတိုင္းလည္း အ႐ိုးကို အစံုလိုက္ ကိုင္ႏိုင္မယ္။ ေစ်းေပါမယ္။ ဒါဆို သိပ္အက်ိဳး႐ွိသေပါ့။ ေက်ာင္းကလည္း အေရအတြက္ မ်ားမ်ား ေရာင္းရမယ္။ ေက်ာင္း/ဌာန ရန္ပံုေငြ တိုးပြား လာမယ္။ အားလံုးအိုေခ။

တစ္ခုေတာ့ ႐ွိမယ္။ အေလာင္းေတြ မ်ား လာလို႔ ထားစရာ ေနရာ၊ အေလာင္းတစ္ခုခ်င္း ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဆီက ကိုင္ရမယ္..ဆိုရင္ ပရက္တီကယ္ ခန္းေတြ မ်ားမ်ား လိုလာမယ္။ အဆင့္ျမင့္ ပညာေရးၾကီး အတြက္ပဲ...။ လုပ္ၾကေပါ့။ ေနာက္မွ အ႐ိုးက ရတဲ့ ရန္ပံုေငြနဲ႔ ျပန္ဖာေထးၾကေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ မသံုးဘဲ ပစ္ထားတဲ့ အခန္းေတြ ေပါမွေပါ။ ဖုန္ေတာင္ တက္ေနေသးတယ္။ အဲ့ဒီ အခန္းေတြကို သံုးလည္း ျဖစ္သားပဲ။ ကိုယ္ေတြဆို အဲ့ဒီ အခန္းနားေလးေတြမွာ ေဆးလိပ္ သြား ေသာက္ရတာ အေမာသား။ း) တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ႏွစ္ကိုယ္တူ ၾကည္ျဖဴ ..... ? ... ? အတူတူ စာ ထုိင္ က်က္ ေန ၾက တာ .. ေျပာ ပါတယ္။

ထားေတာ့။

ဒီေတာ့ အေလာင္းေတြကို လိုအပ္တဲ့ ေနရာေတြ ႐ွိတယ္။ (က်ေနာ္ ျမင္သေလာက္ ေဆးေက်ာင္းေတြ။ ) အဲ့ဒီေနရာေတြမွာလည္း အေလာင္းကို အက်ိုး႐ွိ႐ွိ အသံုးခ်ၾကမယ္လို႔ ထင္တယ္။ က်ေနာ္ ေတြးသေလာက္ေတာ့ တစ္ကယ္ အသံုးခ်ရင္ အက်ိဳးလည္း ႐ွိပါတယ္။

ကဲ .. အေလာင္းၾကီးကို လိုအပ္ေနတဲ့ ေနရာေတြ ... ေနရာေတြ .. လူေတြ .. အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြ .... ။

ျပဳန္းတီးမႈ မ်ား ...

ဒီအပိုင္းကေတာ့ တစ္ကယ့္ကို ပုဂၢလအျမင္သက္သက္ပါ။ မဆီမဆိုင္တာေလးေတြကို ခ်ဲ႕ကား ေရးတယ္ လို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ ရပါမယ္။ စြပ္စြဲလို႔ ရပါတယ္။

ပသို႔ဆိုေစ ... ဒီအပိုင္း ကိုေတာ့ နည္းနည္း တင္ျပလိုပါတယ္။

ျပဳန္းတီးမႈ မ်ား .. ? ဘယ္လို ျပဳန္းတီးမႈေတြလဲ ၊ ဘယ္သူေတြက ျဖဳန္းတီးပစ္တာလဲ ?

ယေန႔ ၿမိဳ႕ျပေခတ္ရဲ႕ ေခတ္အစားဆံုး သၿဂိဳလ္နည္း ... မီးေလာင္တိုက္သြင္းတာ .. မီးသၿဂၤဳိလ္တာေပါ့။ ေျမျမွပ္တာေတြ ..၊ အေလာင္းေကာင္ အုတ္ဂူသြင္းသၿဂၤဳိလ္တာေတြကို ထည့္သြင္း မေျပာေတာ့ပါ။ မီးသၿဂၤဳိလ္တဲ့ အေၾကာင္းေလး နည္းနည္းေျပာပါမယ္။

ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ျဖစ္စဥ္ရဲ႕ အစကေန စေျပာၾကည့္မယ္။


အိမ္မွာ လူ ေသ ၿပီ။ အသုဘ အခမ္းအနားလုပ္မယ္။ ေသခ်ာတယ္... အိမ္ကလူေတြ ထိုက္သင့္သေလာက္ အလုပ္ပ်က္မယ္။
၀င္ေငြ ေလ်ာ့တယ္။ အဲ့ဒီေလာက္ေလး ေလ်ာ့သြားတဲ့ ၀င္ေငြဟာ မေျပာပေလာက္ဘူးလား ? မေျပာပေလာက္ဘူး ဆို၇င္လည္း မေျပာဘူး။

တစ္ခ်ိဳ႕မ်ား မသာလွေအာင္ ျပင္ၾကဆင္ၾကတယ္။ ျပင္ဆင္စရိတ္ ? (မေျပာပေလာက္ဘူးလား ? မေျပာပေလာက္ဘူး ဆို၇င္လည္း မေျပာဘူး။)

တစ္ခ်ိဳ႕မ်ား မသာအိမ္ အသုဘ ကို စည္စည္ကားကားျဖစ္ခ်င္ၾကတာကလား။ ဖိတ္လိုက္တဲ့ လူေတြ အမ်ားၾကီး။ လာရတဲ့ လူေတြ .. ထိုက္သင့္သေလာက္ အလုပ္ပ်က္မယ္။ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕
၀င္ေငြ ေလ်ာ့တယ္။ အဲ့ဒီေလာက္ေလး ေလ်ာ့သြားတဲ့ ၀င္ေငြဟာ မေျပာပေလာက္ဘူးလား ? မေျပာပေလာက္ဘူး ဆို၇င္လည္း မေျပာဘူး။

လာသမွ်လူေတြကို ငိုျပရ.. ၿပံဳးျပရ.. ဧည့္ခံရ ..။ ဧည့္ခံ ေကၽြးေမြးစရိတ္ ... မေျပာပေလာက္ဘူးလား ? မေျပာပေလာက္ဘူး ဆို၇င္လည္း မေျပာဘူး။ အလွဴလုပ္ၿပီး ေကၽြးတယ္ ေမြးတယ္. သေဘာထားလိုက္မယ္။

အဲ.. ေနဦးဗ်။ မေျပာပေလာက္ဘူး.. မေျပာပေလာက္ဘူး .. ဆိုတဲ့ ေငြေလးေတြကို စိတ္ကူးနဲ႔ ေပါင္းၾကည့္ပါဦးလား ? ကဲ ခင္မ်ားက အရမ္းကို ဟိုက္ေဘာ့စ္ ျဖစ္ေနလို႔ မေျပာပေလာက္ဘူး .. ဆိုရင္လည္း မေျပာပေလာက္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ မေျပာဘူး။

ကဲ..ဒီအေလာင္းၾကီးကို သုသာန္ကို မ သြား ရေတာ့မယ္။ အသုဘကလည္း စည္ကားလိုက္ပါဘိ။ အသုဘ လိုက္ပို႔တဲ့ ယာဥ္တန္းကလည္း တယ္..႐ွည္လ်ားသကိုးဗ်။

အေလာင္းတင္ၿပီး လိုက္ပို႔တဲ့ ကားကို တစ္စီး တစ္ေသာင္းခြဲေလာက္နဲ႔ပဲ တြက္မယ္။ လိုက္ပို႔တဲ့ သူေတြကို သယ္ဖို႔ ပို႔ဖို႔ ကားေတြ အတြက္ တစ္စီးကို ငါးေထာင္ႏႈန္းေလာက္ပဲ ထား။ အေတာ္ကို ေလ်ာ့ေစ်း.. ေပါ့ေစ်းနဲ႔ တြက္ေပးလိုက္တယ္ေနာ္။ အဲ့လိုကားက ၁၀ စီးေလာက္ပဲ ငွားရမယ္။ က်န္တဲ့ လူေတြက ကိုယ္ပိုင္ကား အပ်ံစားေတြနဲ႔ လာမယ္.. လိုက္ပို႔မယ္။ ဆီဖိုး ၂၀၀၀ ေလာက္က်မယ္။ အဲ့လို ကိုယ္ပိုင္ကား ၁၅ စီး။ (ယာဥ္တန္းက ကားေလး ၂၅ စီးေလာက္ဆိုတာ အေတာ္ကို ေျခာက္တီးေျခာက္ကပ္ႏိုင္တဲ့ အသုဘေနာ္။) မႏၱေလးမွာလို ဆိုင္ကယ္စတန္႔သမား ေ႐ွ႕ေျပးေလးေတြရဲ႕ ဆီ စရိတ္ ထည့္မတြက္ေတာ့ဘူး။

* အသုဘ ယာဥ္တန္း ကုန္က်စရိတ္ -

၁၅၀၀၀ + {၁၀ X ( ၅၀၀၀)} + {၁၅ X ( ၂၀၀၀)} = ၉၅၀၀၀ က်ပ္

အားပါး - အေတာ္ ေစ်းခ်ိဳသကိုးဗ်။ ၉၅၀၀၀ က်ပ္ ၀န္းက်င္ေလာက္ပဲ က်တယ္ေနာ္။ မီးသၿဂၤဳိလ္တဲ့သူကို ဘယ္ေလာက္ေပးရလဲေတာ့ မသိဘူး။ ဒီေတာ့ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေပါ့ေပါ့ လိုလုိမယ္မယ္ အားလံုးကို တစ္သိန္းက်ပ္ ေလာက္ ကုန္က်တယ္လို႔ မွတ္လိုက္မယ္။

အိုေခ။ ဟိုတစ္ေလာပိုင္းက အားလံုးလည္း သိၾကမွာပါ။ ရာသီဥတုက ပူလိုက္တာ လြန္ေရာ ...။ ေသလိုက္ၾကတာကလည္း ေသာက္ေသာက္လဲ။ ေဟာတစ္ေယာက္ ေဟာတစ္ေယာက္။ ေတြ႔တဲ့သူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ဒီလို ေျပာၾကတယ္။

"အသုဘ လိုက္ပို႔ရတာလည္း အေတာ္ စိတ္ညစ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဗ်။ ကားလမ္းမွာလည္း တိုး မေပါက္ဘူး။ ယာဥ္ေၾကာေတြ ပိတ္ဆို႔ကုန္တာ။ မီးသၿဂၤဳိလ္တဲ့ ေနရာမွာဆို အေလာင္းေတြကို ပံုလို႔ဗ်ာ။ ၾကည့္ရက္စရာ မ႐ွိဘူး။ ေန႔ခင္း တစ္နာရီ မထိုးေသးဘူး။ အေလာင္း ႏွစ္ရာေလာက္ပံုေနၿပီ။"

ဒါ.. ေပါက္တက္ကရ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒီ တစ္ေလာပိုင္း တစ္ေလွ်ာက္လံုး အဲ့ဒီလိုပဲ ၾကားခဲ့ရတယ္။ အေလာင္း ၁၅၀ ေအာက္ ဆိုတာ ၾကားေတာင္ မၾကားခဲ့ရဘူး။ တစ္ရက္ကို အေလာင္းေတြ ရာခ်ီေနတာေနာ္။ ေန႔ခင္းတစ္နာရီ မထိုးေသးဘူး အေလာင္းႏွစ္ရာ.. ဆိုေတာ့ဗ်ာ...။

ကဲ .. ပ်မ္းမွ် အဲ့ဒီကာလတုန္းက အေလာင္း ၁၅၀ လို႔ ထပ္ၿပီး ေလ်ာ့ေပါ့ေပးလိုက္မယ္။ တစ္ေလာင္း-တစ္ေလာင္း လိုက္ပို႔စရိတ္ကို တစ္သိန္း လို႔ ပ်မ္းမွ် သတ္မွတ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ .... အဲ့ဒီလူစုၾကီးဗ်ာ.... တစ္ရက္တစ္ရက္ကို သုသာန္သြားၿပီး သိန္း ၁၅၀ ေလာက္ ျဖဳန္းတီးေနၾကပါေရာလား ?

အရပ္ကတို႔ေရ .. လူစုလူေ၀းလိုက္ တစ္ရက္တစ္ရက္ကို သုသာန္သြားၿပီး သိန္း ၁၅၀ ေလာက္ ျဖဳန္းတီးေနၾကပါေရာလား ?

အဲ့ဒီ သုသာန္ကိုသြားၿပီး ကုန္သြားတဲ့ သိန္းရာခ်ီ တဲ့ ေငြ ေတြကို စုစည္းၿပီး တစ္ရက္ တစ္ေနရာလွည့္ၿပီး.. တစ္ကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ ေနရာေတြ .. မိဘမဲ့ ကေလးေက်ာင္းလိုမ်ိဳးေတြ၊ ( ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ ပရိရတၱိစာသင္တိုက္ေတြ - ဗုဒၶဘာသာမ်ားအတြက္သာ - ) ၊ ရာသီဥတု ေဘးသင့္ခံထားရတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ ... ၊ တကၠသိုလ္ ပညာသင္စရိတ္ ေထာက္ပံ့ေရးမ်ိဳးေတြ ... အစ႐ွိတဲ့ လိုအပ္ေနတဲ့ ေနရာမ်ိဳးေတြ .. လိုအပ္ေနတဲ့ လူေတြ .. ကို လွဴလိုက္ရင္ ........ ? ............? ...........။



လူပဲ .. ကိုယ္႐ွာထားတဲ့ ပိုက္ဆံ၊ ကိုယ္သံုးခ်င္သလို သံုးမယ္.. ျဖဳန္းခ်င္သလို ျဖဳန္းမယ္ ဆိုရင္ တစ္မ်ိဳးေပါ့။ အဲ့ဒီေငြေတြ အက်ိဳး႐ွိ႐ွိ ေရာက္သြားသင့္တဲ့ ေနရာေတြကို ျမင္မိသေလာက္ ေျပာၾကည့္ျခင္း သက္သက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။


ဒါေတြကို ... က်ေနာ္ - မိုးခက္ႏြယ္ ရဲ႕ တစ္သီးပုဂၢအျမင္ အရ ျပဳန္းတီးမႈမ်ား အပိုင္းမွာ ထည့္သြင္း တင္ျပလိုက္ရပါေတာ့သည္။

အပိုင္း ၁ ၊ အပိုင္း ၂ ၊ အပိုင္း ၃ .... ကို အေျချပဳၿပီး ေယဘူယ် ၿခံဳငံုေျပာရပါလွ်င္ -

That's why we wanna donate our bodies !




ေက်းဇူးတင္႐ွိပါတယ္။

mkn